(klik op de foto’s voor een vergroting) foto’s: Jan vd Werf
Starum
Je kunt niet juichen vanaf papier en dat is maar goed ook, want misschien werden jullie dan doof. Deze wedstrijd waren we er echt aan toe. Het Lemster Skûtsje liep weer. Het was ónze wind en ook ónze uitslag, namelijk tweede, de plaats waar we afgelopen jaren met regelmaat in het klassement geëindigd zijn.
Maar het begint deze dag met de werkzaamheden aan het skûtsje. Want we waren natuurlijk niet tevreden na de laatste wedstrijd. Deze ochtend hebben we opnieuw kleine dingen gewijzigd. Wat? Dat is moeilijk uit te leggen. Een klein beetje spanning op een draad hier, een kettinkje meer of minder daar. Het zijn heel kleine dingen, maar wel met grote gevolgen. Toen we daar mee klaar waren, hebben we het skûtsje buiten de sluis klaargelegd. Daarna zijn we met de bemanning gaan eten en omstreeks één uur werden de zeilen gehesen en zeilden we de haven uit. Het klinkt vreemd, maar we hadden meteen het goede gevoel. Het Lemster Skûtsje was weer het Lemster Skûtsje zoals we het kenden en niet dat van de afgelopen week.
Toen de start. Laten we maar zeggen: dramatisch. Het lukte niet. We lagen onder meerdere skûtsjes en kwamen weer stil te liggen. Uiteindelijk restte Ale niks anders dan naar beneden te sturen, zodat we wat ruimte creëerden om door de wind te kunnen gaan. Als we waren doorgezeild, hadden we de startlijn misschien niet eens kunnen halen, zo slecht lagen we. Toen door de wind en stuurboord weg, achter het hele veld langs. Dus op dat moment lagen we, theoretisch natuurlijk, 14e. Maar het kruisrak ging goed en schepen die eerst nog voor ons langs kruisten, kwamen verderop achter ons langs. En dat waren zeker niet de slechtste, want Sneek, Joure, Drachten en ook Lodewijk Meeter zaten al achter ons. Van de laatste misschien wel gebruikelijk is, maar hij zat eerst voor ons. Maar we wilden meer en dat kon ook met dit Lemster Skûtsje. Ale maakte zijn slagen steeds richting de dijk, waar net even wat minder golfslag stond. En na het tweede kruisrak aan het einde van de eerste ronde, leken we de aansluiting te hebben met de kopgroep. Alleen toen we de ton wilden ronden, kwam Bolsward op stuurboord op de ton aan. En let op: Bolsward lag bij de eerste ton nog vierde en wij dus 14e. Maar schipper Eldert Meeter reageerde niet op ons roepen van bakboord en uiteindelijk was een aanvaring het gevolg. Wij raakten met de bakboordvoorzijde de stuurboordachterzijde van Bolsward. Ik zag dat schipper Eldert Meeter tussen helmhout en opsteker klem kwam te zitten. En, nog erger voor hem, de schepen raakten even los en kwamen daarna nogmaals tegen elkaar aan. Opnieuw zat Eldert Meeter ertussen. Ik heb inmiddels via de radio gehoord, dat Eldert Meeter diverse kneuzingen heeft. Ik hoop dat het meevalt en dat hij maandag weer normaal kan zeilen. Toch zal hij bij zichzelf te rade moeten gaan over de manier, waarop hij de ton op stuurboord wilde ronden, want hij nam zelf veel te veel risico. Eigenlijk onaanvaardbaar en iets wat niet past in dit wedstrijdzeilen. Hij wist vooraf dat hij een botsing creëerde. Maar het tweede gevolg was, dat de bakboordwaterstang afknapte. Ik hoorde direct teleurgestelde kreten van het dek. Zelfs het woord “zeil strijken” werd genoemd, want men was bang dat de mast eventueel kon knappen. Maar gelukkig kwam de rust terug aan dek en zagen we dat de opsteker ook konden steunen met een paar stevige lijnen. We hebben vanaf de punt van de opsteker tot aan de bakboordbolder meerdere touwen gespannen en die hebben de hele wedstrijd stand gehouden. En zo zeilden we door. Maar wel weer een aantal plaatsen terug in de wedstrijd door de aanvaring.
De protestvlag werd gehesen tegen Bolsward, maar uiteindelijk niet ingediend, omdat Bolsward ons tijdens de wedstrijd daarom vroeg en Ale dat wel kon waarderen. Daarbij is het natuurlijk bekend, dat Ale liever niet dan wel protesteert. Maar de wedstrijd ging door en het Lemster Skûtsje bleef snel en hoog zeilen. Toch dreigde het opnieuw mis te gaan. Voor ons zeilde De Halve Maan namelijk verkeerd en kwam stil te liggen bovenop een ton. De Zwaan zeilde daar zo dicht achterlangs, dat ze met het zwaard tegen het roer van De Halve Maan botsten. Wat een mentaliteit. Ale is beslist niet zo en zeilde er ruim om heen. De keerzijde was wel, dat schepen achter ons wel hoger om de ton konden zeilen en direct 30 tot 40 meter hoger lagen. Maar hoe langer het rak duurde, hoe meer het Lemster Skûtsje die hoogte weer terug pakte. En uiteindelijk lagen we alweer op dezelfde hoogte als de skûtsjes achter ons. Op dit moment is het Lemster Skûtsje qua hoogte en snelheid gewoon niet te kloppen.
Pas toen we vierde lagen werd het moeilijker. De schepen voor ons draaiden steeds boven onze zeilen, waardoor wij steeds de smerige wind van hen kregen. Maar eerst moest Heerenveen zijn meerdere erkennen en toen lagen we derde. Na Heerenveen was het Woudsend dat ons zag naderen. Schipper draaide overal op ons, maar aan het einde van het kruisrak kwamen wij bakboord aan, terwijl Woudsend nog stuurboord lag. Hij had het verloren. Hij kon namelijk niet voor ons langs en moest onder ons draaien. We lagen toen dus tweede, alleen Leeuwarden lag nog voor ons. Maar de wedstrijd was bijna ten einde. Voor ons net te vroeg. Met de finish had Leeuwarden nog negen seconden voorsprong en werd winnaar. Maar bij ons was er feeststemming en we gaan met goede moed de tweede week in.
Ik schreef al eerder dat het klassement natuurlijk niet meer voor ons interessant is. Maar dagsuccessen willen we graag halen. En daar blijven we voor gaan.
(klik op de foto’s voor een vergroting) foto’s: Jan vd Werf
|
uitslag
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
stand (na aftrek van slechtste resultaat)
|
