31 juli 2006, De Veenhoop: protest

(klik op de foto’s voor een vergroting) foto’s: Jan vd Werf

foto: Jan vd Werf

De Veenhoop

Wat een wedstrijd, lezers! Om dit op papier vast te leggen, valt niet mee.

We hadden een andere fok op het skûtsje gezet. Die we op Grou gebruikten, was een licht-weer-fok en die was niet nodig, want er was nu wel wind. Wel hadden we hetzelfde grootzeil laten staan, dus niet het zwaar-weer-zeil. Bij het inzeilen was dat een goede combinatie. We zagen dat we hoger en sneller gingen dan menig ander skûtsje, maar ja… dat was nog maar het inzeilen.

Dan de start. De commissie had bij het palaver aangegeven, dat de skûtsjes een tijd geklokt zou worden als ze het Grietmansrak uitkwamen. De finish kon namelijk niet meer het Grietmansrak in en dus werd bij de finish ook de tijd opgenomen en kreeg je in totaal zeiltijd, die uiteindelijk de einduitslag zou gaan bepalen. We lagen op de negende positie en bij het startschot was het een lawaai en geschreeuw van jewelste. Het publiek schreeuwt, maar ook alle lieren ratelen, bemanningen schreeuwen, enz.

Jan Tjitte Brouwer heeft bij ons de grootste longen en die begon met het grootzeil te hijsen. De fok moest wachten, want die zit op dezelfde lier en je kunt niet twee zeilen tegelijk hijsen. Omdat het erg zwaar draaien is, want de wind komt van achteren en drukt dus ook in het zeil, kon Jan Tjitte tot ongeveer driekwart hoogte komen en toen nam ik het van hem over. Ik had tot de juiste hoogte doorgelierd en daarna begon Johan Postma meteen met de fok. Die stond snel en toen was het alleen nog maar een kwestie van trimmen. Voor alles goed en wel stond, zagen we Eernewoude aan komen zeilen. Die had meer snelheid en wilde onder ons sturen, dus tussen ons en de wal, maar schipper Gerhard Pietersma schatte het verkeerd in, en voer met de voorkant van zijn schip tegen onze giek, waarna ons schip vast kwam te zitten aan Eernewoude. Een hoop geschreeuw natuurlijk, maar we zaten vast en konden geen kant uit. Eernewoude voer steeds dichter naar de wal toe en wij voeren mee en op een gegeven moment dreigde Eernewoude zelfs een steiger te rammen. We hadden Heerenveen nog vlak boven ons zitten en Gerhard wou graag, dat we ook Heerenveen aan zouden roepen om omhoog te gaan. We konden niets, want we zaten vast. Ik kon niet zien hoe het afliep, maar na de steiger waren we in ieder geval wel los van Eernewoude en we zeilden ook samen door. Beiden daarna wel met een rode vlag in het wand. Gerhard Pietersma wilde dat we ook door zouden protesteren naar Heerenveen, omdat die ruimte had moeten maken bij de steiger. Maar volgens ons had dat te maken met het gevolg van een eerdere fout van Gerhard, omdat die op onze giek was gevaren. Dat hebben we dus niet gedaan.

Toen we het Grietmansrak uitkwamen, lagen we al wel tiende door dit gedonder.

Op naar de eerste ton, in dit geval de laagste ton, omdat de wind daarheen waait. Daar voerden we wel met zeven skûtsjes naast elkaar. Lemmer kwam hier niet echt voordelig uit en we wisten dat we een inhaalwedstrijd konden beginnen. Dat eerste kruisrak was echter een puinhoop. We hebben wel drie keer moeten draaien, omdat we stuurboord lagen en dus voorrang moesten verlenen. Het zat niet mee. Ook kregen we één keer onvoldoende voorrang van De Zwaan, waardoor we met de kop in de wind kwamen te liggen. Dat scheelt weer meters. Toch scharrelden we langzaam naar voren. De kopgroep was niet te bereiken, want De Halve Maan en ook Het Grouster Skûtsje waren heel erg ver voor. Die konden ook vrij zeilen en liepen alleen maar uit.

Wij hebben ons geconcentreerd op de sub-kop en we hebben daar ook vele duels uitgevochten met onder andere Heerenveen en De Zwaan. Maar gedurende de wedstrijd werd de wind steeds sterker. Zo langzamerhand werd het voor ons grootzeil wat te veel. Nu hadden we belang bij het zwaar-weer-zeil, maar ja… een fok wisselen is wel mogelijk, maar een grootzeil wisselen niet. Dus hebben we de zeilen zo vlak mogelijk getrimd en ook de fok op een iets andere manier vastgezet, waardoor het Lemster Skûtsje nog steeds redelijk op koers bleef. Maar helemaal ideaal was het niet meer.

Daardoor hebben we ook meerder malen schoten moeten knikken, dat is een klein beetje of zelfs eens wat meer loslaten, want het water kwam tot aan de luiken toe. Onze zwaardenmannen, Cor Schotanus en Siene de Vries en ook de peiler, Simon Apperloo, waren alledrie kletsnat. Ze zaten letterlijk tot aan hun nek in het water.

Uiteindelijk aan de finish wisten we niet waar we waren geëindigd, want we hadden natuurlijk geen tijd. Op Omrop Fryslân hoorden we later dat we vijfde waren. Op zich een redelijke uitslag, zeker gelet op alle perikelen die we hebben meegemaakt. Maar die uitslag is natuurlijk wel onder voorbehoud van het protest, want ik neem aan dat Gerhard Pietersma de situatie anders bekijkt dan dat wij deze bekijken. We hebben allemaal een andere bril op. Tijdens de wedstrijd zagen we dat Eernewoude stopte met de wedstrijd. We dachten eerst dat hij schuld bekende, maar gelet de plek waar hij stopte en het feit dat hij de protestvlag liet wapperen, vermoedden wij dat hij averij had en dus noodgedwongen stopte.

Toen we op een gegeven moment heel dicht bij de Aljo, ons volgschip, langs voeren, hoorden we ook van onze vrouwen, dat zij op de radio hadden gehoord, dat Gerhard wel tegen ons protesteerde en dat hij inderdaad met averij was uitgevallen. We wisten dus dat we de juiste beslissing hadden genomen om de protestvlag te laten staan. Voor Eernewoude is het protest natuurlijk erg belangrijk, want als hij wint, krijgt hij het gemiddelde van alle andere wedstrijden. Verliest hij, dan heeft hij 14 punten.

Inmiddels is de uitslag van het protest ook bekend en helaas heeft Lemmer dit verloren. We zullen ons erin moeten schikken, hoewel wij het anders gezien hebben.

(klik op de foto’s voor een vergroting) foto’s: Jan vd Werf