Een speciale dag voor de winnaar van de prijsvraag van afgelopen zomer, want hij mocht deze dag mee met de wedstrijd. De winnaar was Paul Wigny uit Almere, maar met een hart in Lemmer, zo is ons vandaag gebleken. Hij is ook zeiler, dus een dag mee op een skûtsje was aan hem goed besteed.
Toen we vanochtend weg moesten hebben we eerst gewacht op voldoende zicht, want er hing mist. En die mist was zo dicht dat we op het IJsselmeer niets te zoeken hadden. Maar uiteindelijk trok de mist op en konden wij samen met het skûtsje van Langweer, die nog een motor had, richting de start. De start was weer uitgelegd buiten de 4km. De route kwam overeen met die van gisteren. Dus eerst tegen de wind in het IJsselmeer op, dan voor de wind naar Lemmer en dan in de baai nog een klein kruisrak, waarna we het IJsselmeer weer op moesten.
Bij het inzeilen hadden we gezien dat de mooiste startpositie niet lag bij het startschip, maar meer naar onderen toe. Daar waren wij dan ook te vinden. Het grote voordeel was meteen dat wij niet, zoals gisteren, tussen veel ander schepen lagen,want op de en of andere manier willen veel schepen toch altijd starten bij het startschip. Wij hadden dus vrije wind. Onder ons lag d’Halve Maen en boven ons lag de Sneker Pan. Zo gingen we de startlijn over. Allemaal over bakboord en zorgen dat we zo snel mogelijk bij de hoogste ton kwamen. Sneek lag nog een tijdje op een positie dat wij niet door de wind konden, maar toen Sneek over stuurboord richting de hoogste ton ging, draaide Johannes meteen mee. Wij liepen daarna ook sneller dan Sneek en uiteindelijk lagen we zo gunstig dat Sneek op ons moest wachten voordat ze naar de hoogste ton toe konden draaien. En de rest van het veld? Die waren nog ver verwijderd van ons. Wij konden toen al wel concluderen dat wij de beste start hadden en met Sneek zouden gaan strijden om de 1e plaats.
Maar bij het ronden van de ton hadden wij al bijna een voorsprong van 75 meter en wat Sneek ook probeerde, ze konden niet dichterbij ons komen. Sterker nog, wij liepen van ze weg. Toen wij de laagste ton ronden bij de dijk waar de supporters altijd zitten te kijken, hadden we al een behoorlijk gat geslagen. Daarna aan de wind het kleine kruisrak in. Alhoewel Sneek daar hoger kon dan wij, gaat het er om wie het eerst is bij de hoogste ton en wij liepen zoveel sneller door die iets lagere koers, dat wij alleen maar uitgelopen waren. Uiteindelijk hadden wij, toen we het laatste stuk voor de wind weer richting Lemmer zeilden, een voorsprong van ruim 7 minuten op Sneek.
Dat bleef zo tot de finish en na de domper van gisteren hadden we de vreugde van de overwinning van vandaag.
Ons seizoen is nu voorbij. Het skûtsje gaat in de winterstalling waar weer het nodige lak en verfwerk ligt te wachten. Voor wat betreft de verslagen, tot volgend jaar.
