18 mei 2012: Lemmer Ahoy dag 2

De 2e dag van Lemmer Ahoi is al weer geweest en wat voor een dag. Het was een dag met schitterend zeilweer, maar ook de watersportvereniging de Zevenwolden had er een schitterende route in liggen met de zuidoostenwind. Er was een start op het IJsselmeer een 1e hoogste ton nabij de Friesehoek, dan naar de 2e hoogste ton bij het strand, ruime wind naar het stoomgemaal, naar een 3e hoogste ton naar de Noordoostpolderdijk en dan weer met ruime wind naar het IJsselmeer.
Wedstrijd 1 begon met een schitterende wind. We moesten echt alle zeilen bij zetten (figuurlijk) om de schoten op tijd aan te krijgen, maar het liep prima.
In tegenstelling tot gisteren waren we er bij de start prima bij. Maar, eveneens in tegenstelling tot gisteren, merkte je nu ook dat je meer vrije wind had, doordat je niet in een groot veld zeilde. Nee, het grootste deel van het veld zeilde achter ons aan. Maar om dat de handhaven moesten we echt wel goed blijven zeilen. Skûtsjes van Heerenveen, Earnewâld en Grou zaten vlak bij ons en soms wisselden wij ook wel van plaats. Soms maakte het ene skûtsje een andere slag dan wij deden. Maar uiteindelijk zagen wij dat het Lemster skûtsje echt voorsprong nam op de achtervolgers. Voor ons naderden wij toen het skûtsje van Bolsward, maar die was wel zo ver weg, terwijl de finish al zo dichtbij was dat inhalen niet mogelijk bleek. Maar met een 5e plaats waren wij best tevreden. Vooral als je daarbij in aanmerking nam dat wij echte topskûtsjes achter ons lieten. (overigens ook voor ons hadden)
Tussen de middag een korte pauze. Wij zijn mooi uit de wind gaan liggen van de Noordoostpolderdijk en daar een anker uitgegooid. Daar een lekker broodje en wij waren helemaal klaar voor wedstrijd 2 van deze dag.
Die begon slecht, want het was een algeheel valse start. Dat betekende ook meteen dat wij eerst 10 minuten moesten wachten op de strart van klasse 2 en toen nog eens 10 minuten op de start van klasse 3 en daarna nog eens 10 minuten als voorbereiding van onze eigen start. Het startschip van de Zevenwolden had er echter een speciale vlag in gehangen, de zogenaamd japanner. Dit betekende dat als een skûtsje in de laatste minuut voor de start over de startlijn kwam dit skûtsje niet terug mocht, maar eerst om het startschip heen moest zeilen om weer te kunnen starten. Je zou dus denken dat iedereen extra voorzichtig zou zijn. Niet dus, want opnieuw waren er zoveel skûtsjes te vroeg, dat het weer een algeheel vals werd. De 3e start was de japanner er uit gehaald en hing de zwarte vlag. Ieder skûtsje dat nu over de lijn kwam werd direct gediskwalificeerd. Dit maakte kennelijk wel indruk want de start ging door. Toch had ik wel zorgen, want bij het naderen van de startlijn lag het skûtsje van Sneek direct onder ons en zij stuurden steeds hoger naar de startlijn toe. Wij moesten wel mee omhoog, want zij waren leiwaarts schip en wij loefwaarts. En omdat op het water de regel is dat loef wijkt voor lei, moesten wij dus mee omhoog. Gelukkig ging het goed en samen met Sneek gingen we op een prachtige positie weg. Wij konden zien dat Sneek niet voor niets de leiding heeft in het klassement, want wij konden niet in hun buurt blijven. maar we deden verder zeer goed mee. Johannes maakte, in tegenstelling tot vele andere skûtsjes een tussenslag richting de 1e hoogste ton. Het voordeel was dat we met vrije wind zeilden, maar het nadeel was dat we stuurboord aankwamen bij die hoogste ton. En dat werd spannend, want toen wij de ton naderden kwam er één lint van skûtsjes aan. Johannes wist echter keurig onder het aanstormende skûtsje van Earnewâld te draaien en samen met hen konden wij de ton ronden. In het 2e kruisrak leek het even mis te gaan. Nadat wij de ton hadden gerond en het kruisrak in gingen lag Sikke Heerschop met de Wylde Wytse vlak voor ons. Wij hadden last van hem en Johannes besloot meteen door de wind te gaan. Maar we waren nog maar 30 meter weg toen Sikke Heerschop ook door de wind ging. Maar op dat moment merkten we ook dat de wind ging draaien. Johannes besloot dus om direct weer door de wind te gaan. Sikke Heerschop deed dat niet. Maar toch was het leed al geschied, want de skûtsjes achter ons kregen de wind zoveel mooier dat wij 3 plaatsen verloren in het rak naar de 3e hoogste ton. Ik zag dat Sikke Heerschop wel doorzeilde. Ik zag hem pas weer na de tonronding en toen lag hij wel 400 meter achter ons. Ik denk dat hij daar wel 10 plaatsen had verloren. Dus wat een goede beslissing van Johannes om meteen weer door de wind te gaan.
Vlak voor dat moment was de wind zo rustig geworden dat wij overwogen om de fok te wisselen. Voor de wedstrijd hadden wij de lichtweerfok in het ruim geheel klaar gelegd. Dus met de zeillatten erin, op een manier dat hij vrij vlot aangeslagen kon worden. Ons doel was om na de 3e hoogste ton de fok te wisselen. Maar toen die wind zo draaide konden wij het wel vergeten om fok te wisselen, want wij moesten zelfs de schoot losser doen om niet te schuin te gaan. Het wakkerde echt even.
Voor ons vervelend was wel dat Earnewâld, die wij net met veel strijd hadden ingehaald, weer voor ons hadden. Toen het lange voor de windse rak het IJsselmeer op. Daar gebeurde wat zeilen zo bijzonder maakt. Boven ons lagen 3 skûtsjes, die natuurlijk alles deden om te voorkomen dat wij boven hen konden komen. Zij hadden dus de vrije wind. Johannes hield vervolgens maar een koers aan onder deze skûtsjes zodat wij in ieder geval dicht bij hen konden komen. Maar, tot onze verrassing, zeilden wij hen gewoon voorbij. Ook het skûtsje van Drachten, dat weer onder ons voer, had dezelfde mooie wind en ook zij passeerden die 3 skûtsjes. Dat de strijd heel sportief bleef zag ik bij het naderen van de ton. Drachten wilde voor alle zekerheid vrij voor die andere skûtsjes zeilen en stuurde dus sterk omhoog. Normaal zou Johannes hun aanroepen of zelfs meezeilen om aan te geven dat zij er bij de ton niet meer tussen mochten. Maar nu werd door de bemanning van Drachten al naar ons geroepen dat zij ons niet aanvielen, maar alleen maar voor de anderen wilden. En zo ging het ook. Bij de ton sloot Drachten keurig achter ons aan en gingen wij in de aanval op Earnewâld, dat nu voor ons lag.
Dat werd pas beslist in het laatste rakje naar de finish. Earnewâld had betere kansen, maar doordat wij, richting finish nog even stuurboord weg gingen, ging Earnewâld, verdedigend zeilend, met ons mee. Maar wij konden daar sneller en langzaam liepen wij uit op Earnewâld en net toen wij dachten dat we door de wind konden en zo Earnewâld konden pakken omdat wij dan bakboord lagen, ging Earnewâld door de wind naar de finish. Johannes stuurde meteen mee. Vanuit onze positie beoordeelden wij dat Earnewâld iets te vroeg was gegaan. Wij lagen in een betere lijn naar de finish en konden meer snelheid maken. Vlak voor de finish lagen wij ook voor en uiteindelijk werden wij, voor de 2e keer die dag, 5e.
Door deze goede dag staan wij nu 6e in het klassement. We zullen zien wat de dag van morgen brengt, maar hopen natuurlijk op nog een goede klassering. Maar, en dat is deze 2 dagen al wel gebleken, je hebt niet alles in eigen hand. Je wordt zo nu en dan ook gestuurd door andere schepen.